سردرد

یادت میاید چقدر نگران بودی که مبادا روزی مرا از یاد ببری ؟...

وچه زود نگرانی ات این شد که مبادا لحظه ای بیادم بیاوری ...

رهگذر بودن یک اتفاق نیست ... تقدیری ست که هویت آدمی میشود ...

تفاوتش با سروسامان یافتن این است که .... همیشه این منم که میروم ... و رود و دشت و کوه و سبزه زارها ... و دلخواسته ها ... برجای میمانند و خاطره میشوند ... 

آدمها برای هم ... فقط خاطره اند ... گاه کمرنگ ...گاه پر رنگ ... 

سلول انفرادی...