نگهبانهای بیراهه ها

دیگر اینروزها حوصله زمزمه هم ندارم چه رسد به توضیح احوالم .... 

امان از  تاکید بر درک کردنی های متروک مانده .. که عشق و احساس نماد درونی و فطری اش اعتماد است ... 

عشق سست  پایه ،  عامل هیچ اعتمادی به معشوق نمیشود ... و اعتماد بی مایه نشانی از عشق و علاقه راستین ندارد ... 

واین روزها چه بسیار شاهدیم این بی مایه ها و سست پایه هارا .... 

چتری که در دست بعضی ست ... تمام ایمانش به لطافت باران را به تاراج میبرد ... 

شاید همه چیز این جهان دروغ است و یاسایه ای نامفهوم از زندگی ... ظاهرا دیگر خیلی دیر است برای درک این  شایدها ... اما من هنوز هم عطر شب را دوست دارم ... 

سلول انفرادی...